സ്വയംപര്യാപ്തത :

ഞാന്‍ ഒരുപാടു നേരം ഉറങ്ങി എന്ന് തോന്നുന്നു. ഇപ്പോള്‍ സമയം എന്തായോ ആവോ? ഞാന്‍ കണ്ണ് തുറന്നു ചുറ്റും നോക്കി.ആരെയും കാണാനില്ല. പതുക്കെ തല പൊക്കി കട്ടിലിലേക്കും നോക്കി. ഇല്ല, അച്ഛനെയും കാണാനില്ല.ഓഫീസ്സിലേക്ക് പോയിട്ടുണ്ടാവും.ഏതായാലും എഴുന്നേല്‍ക്കാം.അമ്മയെ വിളിക്കണ്ട, ഒന്ന് ഞെട്ടിച്ചേക്കാം . പുതപ്പ് ഞാന്‍ ‍തട്ടി മാറ്റി.അത് മൂത്രത്തില് കുതിര്‍ന്നിരുന്നു.മുട്ടുകുത്തി കുറച്ചു ദൂരം മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. 'എത്രകാലമായി ഇങ്ങനെ പോകുന്നു,ഒന്ന് മാറ്റി പിടിച്ചാലോ?' ഞാന്‍ ‍ചിന്തിച്ചു. അവിടെത്തന്നെ ഇരുന്നു കൊണ്ട് മെല്ലെ എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ നോക്കി.പറ്റിയില്ല.രണ്ടു മൂന്നു തവണ ശ്രമിച്ചു.ഇല്ല, ശരിയാവുന്നില്ല. അങ്ങനെ വിട്ടു കൊടുക്കാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ.ഞാന്‍ ഇത്തവണ മുഴുവന്‍ ബലവും പ്രയോഗിച്ചു ആഞ്ഞു പൊങ്ങി.ഹാവൂ, എഴുന്നേറ്റു. ഇനി നടന്നേക്കാം എന്ന് കരുതി വലത്തെ കാല്‍ പതുക്കെ പൊക്കി ...................
ഇപ്പോള്‍ വലിയ വായില്‍ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാന്‍ അമ്മയുടെ ഒക്കത്തിരിക്കുന്നു. എന്തായിരിക്കാം സംഭവിച്ചത്? ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ..? അല്ലെങ്കിലും കുട്ടികള്‍ എന്തിനാ ഇതൊക്കെ ആലോചിക്കുന്നത്..കരച്ചില്‍ നിര്‍ത്തി ഞാന്‍ പാല്‍ കുടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി..