പാപവിനാശകാ പമ്പാവാസാ
പാരിന്നധിപതി നീയേ ശരണം
ദുഖഃക്ലേശ മലകൾ അനവധി
കയറിയിറങ്ങി വരുന്നൂ ഞാൻ
നിന്റെ കേശാദിപാദം തൊഴുവാൻ
എന്റെ ജന്മം സാർത്ഥകമാക്കാൻ
കല്മഷമെല്ലാമാകന്നീടാനായി
കറുപ്പണിഞ്ഞീടുന്നു ഞാൻ മുദ്ര ധരിക്കുന്നു
മൊഴിയിലെ പിഴവ് കളഞ്ഞീടാനായി
ശരണം മുഴക്കുന്നു നിത്യം കീർത്തനം പാടുന്നു
ജീവിതപാതയിൽ കാണും അഴലുകൾ
മെത്തകളാകുന്നു എല്ലാം പൂവുകളാകുന്നു
പാപഭാരങ്ങൾ തീർക്കാനായി
ഇരുമുടിയേന്തുന്നു പുണ്യ പടികൾ കേറുന്നു
എന്നിലെ സങ്കടക്കടലുകളെല്ലാം
നെയ്യായി ഉരുകുന്നു അവ നിന്നിൽ ചേരുന്നു
ഈശ്വരാ നിന്നെ തേടിവരുമ്പോൾ
അറിയുന്നൂ സത്യം അത് തത്വമസിയെന്നല്ലോ
