എന്റെ കവിതകൾ - 2

1.
ഇന്നലെ കണ്ട കിനാവിൽ ഞാനൊരു

സുന്ദരഗീതം രചിച്ചുവല്ലോ
മനതാരിൽ നിന്നുമാ കാവ്യശകലം
കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ മാഞ്ഞുവല്ലോ
ഒരുവരി പോലും ഓർക്കാതെയാ-
യെങ്കിലും അറിയുന്നുണ്ടിതിപ്പോൾ
ഇന്നോളം ഞാനൊട്ടും ചമച്ചതില്ല
മേന്മയേറീടും മറ്റൊരു ഗീതകം

2.
അർത്ഥഗർഭമായ പുഞ്ചിരിയാൽ
ഇന്നും നീ എന്നെ കടന്നുപോയി
ഒരടികൂടി ഞാൻ കൂടുതൽ താണ്ടി
ഇനി മടങ്ങാൻ കഴിയാത്ത യാത്ര

ആവതില്ല എനിക്കോ നിങ്ങൾക്കോ
ഇനിയൊരു ബാല്യമായ് ഊയലാടാൻ
മുലപ്പാലിന്റെ സുഗന്ധം നിറയും
അമ്മതൻ മാറിൽ മുഖം പൂഴ്ത്താൻ..

മധുരം കിനിയും വചനങ്ങളും കൂടെ
മിഠായികളുമായി പൊതിയുന്നു സ്നേഹം
ഞാനൊരു നാഴികക്കല്ല് കൂടി കടന്നത്രെ..!
ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു നിന്റെ ഓരോ വരവും
മൃത്യുവിലേക്കുള്ള ദൂരം കുറയുന്നതും
നിത്യസത്യമായ ഈശ്വരനിലേക്ക് ഞാൻ
കൂടുതൽ കൂടുതൽ അടുക്കുന്നതും
അറിയുന്നു പിന്നെയും ഞാൻ,
നിങ്ങൾ ജന്മദിനങ്ങൾ എന്നത്
നാഴികക്കല്ലുകൾ മാത്രമാണെന്ന്..
ജനിമൃതികൾക്കിടയിലെ ദൂരം കുറിക്കും
വെറും നാഴികക്കല്ലുകൾ മാത്രമെന്ന്.

അനിതേച്ചിയുടെ (അനിത എസ് നാഥ് ) ആംഗല കവിതയുടെ വിവർത്തനം

Again you came,

My Birthday,

Passing by, with a smile.

With lot of meaning  in it.

A foot step ahead

But I, struggling  to

Step back.

None can,I know.

Chokes  me the sweet

I take,Birthdays,I know,

Are mile stones.

When I pass it,

I know,I am nearing  

To You.

Nearing  to You

Nearing to You

3.
ആദിയിലെ മൗനത്തിലേക്ക്
അനന്തയിൽ നിന്നുതിർന്നു വീണ
ഓംകാരത്തിൽ നിന്നാണത്രെ
ഞാനും നീയും ഈ മഹാപ്രപഞ്ചവും
സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്

4.
ജലോപരിതത്തിൽ വിരിയുന്ന
ഓളങ്ങളിലിളകുന്നത് എന്റെ
മൗനമോ നിന്റെ ഹൃദയവിചാരങ്ങളോ

5.
വെളിയിലേക്ക് ഗമിക്കുവാൻ
ആനന്ദാതിരേകത്താൽ പടവുകൾ ഇറങ്ങവേ
പിഴച്ചുപോയ് ചുവടുകൾ
ഞൊടിയിടയിൽ ഭൂമിമാതാവിൻ സ്പർശനം
നേത്രങ്ങളിൽ താരകദർശനം !!!
ഒടിഞ്ഞകാലും നൊമ്പരവുമായൊരു ശയ്യാവലംബി
വീണ്ടും പിച്ചവച്ചു തുടങ്ങണം
പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനെപോൽ മെല്ലവേ
ഉറച്ച ചുവടുകളുമായി നടന്നീടുവാൻ
അത് ജീവിതമായാലും പെരുവഴിയായാലും

6.
ഇടവപ്പാതി തകർത്തു പെയ്യവേ
കവിളിലൂടൊഴുകും കണ്ണുനീരുമായി
ജാലകത്തിൽ മുഖം ചേർത്തിരുന്നു
കുളിർകാറ്റിലുലയും ദേഹവുമായി ഞാൻ

തെന്നലിൻ ഊഞ്ഞാലിലാടി ചിതറിവീണൊരാ
മഴത്തുള്ളികളാൽ നനഞ്ഞുപോയെൻ മുഖം
കരയും പൈതലിനെക്കണ്ട് കുറുമ്പ് കാട്ടിയ-
താരെന്നറിഞ്ഞില്ല, മഴച്ചാറ്റലോ കുളിർകാറ്റോ?

ഒലിച്ചിറങ്ങിയിടവപ്പാതിയെൻ പാദം വരെ
അശ്രുബിന്ദുക്കളെല്ലാമതിലലിഞ്ഞു പോയ്
അറിയുവാൻ കഴിയുന്നില്ലെനിക്കിപ്പോൾ
കരയുന്നതു വാനമോ അതോ ഞാനോ?

7  .
പുലർകാല സുന്ദര സ്വപ്നത്തിൽ മുഴുകവേ
ഞെട്ടിയുണർന്നോരുവേള, ഓമൽ മിഴികളിൽ
പരിഭവമോ വ്യഥയോ? പിന്നെയൊരു നിമിഷാർദ്ധ-
ത്തിൻവേളയിൽ തൻ കുഞ്ഞിളം ചുണ്ടു പിളർത്തി 
പരിഭവകരച്ചിലാലുണർത്തി തന്നെ മറന്ന്
സംസാരസാഗരത്തിലേക്കാണ്ടുപോയവരെ

ശ്രവിച്ചു ഞാനെൻ ഓമനക്കുഞ്ഞിൻ വിലാപം
ഇടനെഞ്ചിൽ വീണതിന്മാത്രയിലെൻ ഉള്ളം പിടഞ്ഞു 
ഓടിയണഞ്ഞീകൈകളാലവളെ വാരിയെടു- 
ത്തീമാറിൽ പുണർന്നീടാണെൻ മനം തുടിച്ചു   
എങ്കിലുമോടിയില്ല ഞാനെൻ പൈതലിനരികെ
മന്ദം മന്ദം നടന്നൂ തൊട്ടിലിൻ സവിധമണഞ്ഞു
നോക്കിനിന്നൊരാ ദീനരോദനം നിസ്സഹായനായി

കുഞ്ഞിന്റെ നിലയ്ക്കാത്ത രോദനം കേട്ടമാത്രയിൽ
ഓടിയണഞ്ഞൊരാ മാതാവിൻ സ്നേഹം
വാരിയെടുത്തു പുണർന്നുമ്മ വച്ചു നിറുകയിൽ

നെഞ്ചിലെ സ്നേഹം കൈകളിലേക്ക് പകർന്നു 
തലോടി ഞാനാ നെറുകയും തളിർമേനിയും
തുളുമ്പുമെൻ മിഴികൾ ആരാലും കാണാതെ
തിരിഞ്ഞുനടന്നു മുറിയിൽ നിന്നും മെല്ലെവേ
എന്നെ കാത്തിരുന്നൊരാ മഞ്ചലിൽ തനിയെ-
യിറക്കി ഞാനെൻ തളർന്ന ദേഹവും ദുഖങ്ങളും

8  .
ദർശനമാത്രയിൽ വിടരുന്ന മുഖങ്ങൾക്ക-
റിയാമോ ഉള്ളിലെ നീറും നോവുകൾ?

9 .
ഏകനായാണ് പിറന്നതെന്നാകിലും, ഞാ-
നേകനായല്ല വളർന്നതീയുലകത്തിൽ
ചുറ്റിലും ബന്ധങ്ങൾ നിറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും
ഞാനെന്നുമൊറ്റയ്ക്കാണീ ജീവിതവീഥിയിൽ

(ബന്ധങ്ങൾ തളിരിടുന്നുണ്ടെങ്കിലും 
ഞാനൊറ്റയ്ക്കാണീ ജീവിതയാത്രയിൽ)